pięta

1. pot. Coś poszło komuś w pięty «coś dotknęło kogoś mocno, do żywego»: Wczoraj, gdy chłopcy wrócili z wywiadowczej wyprawy, zamiast kolacji dostali takie pater noster, że im w pięty poszło. A. Bahdaj, Wakacje.

2. pot. Deptać komuś po piętach; następować komuś na pięty «chodzić za kimś ciągle, śledzić lub ścigać, nie dawać komuś spokoju»: Gdy włoski wymiar sprawiedliwości zaczął deptać mafiosowi po piętach, ten w 1999 r. uciekł z kraju. ŻW 27/02/2002.

3. Nie dorastać komuś do pięt «mieć nieporównanie mniejszą wartość, nie dorównywać komuś w czymś»: (...) wydaje mu się, że jest największy, najwspanialszy, że inni nie dorastają mu do pięt i jeżeli ktoś mu podskoczy, on go załatwi. M. Bielecki, Osiedle.

4. książk. Pięta achillesowa, pięta Achillesa «słaba strona kogoś lub czegoś»: (...) cała Hiszpania cierpi na szalony brak wody, i to stanowi piętę achillesową nie tylko jej rolnictwa, ale także jej przemysłu. Kultura P 7-8/1964. (...) każdy łamie się na jemu właściwym typie spraw, dobrze radząc sobie z innymi problemami, które dla kogoś innego stanowią właśnie jego piętę Achillesa. Uroda 5/1986.

Dusza poszła, uciekła komuś w pięty zob. dusza 6.

Od czubka głowy do pięt zob. głowa 45.